ඒ සිහිනයත්, මේ සිහිනයත් හැර තවත් සිහින තිබේ ද? තිබේ.

 

දිගු කලක් පුරා මම එකම සිහිනයක් දුටුවෙමි. මා ජීවත් වූයේ ඒ සිහිනය තුළ ය. 
ඒ එකම සිහිනය තුළ, 
මාගේ සතුට පැවතුණි.
මාගේ දුකද පැවතුණි.
මාගේ උපේක්ෂාවද පැවතුණි.  

නෙල්ලි ගෙඩියක් තුළ සියලු රසභාවයන් පවත්නේ යම් සේද, ඒ එකම සිහිනය තුළ මගේ සියළුම හැඟුම් සමුදායන්ගේ පැවැත්ම වූයේ ය.

එය මාගේ දිගුකාලීන ඇබ්බැහිය වූයේ ය. එය මා මත් කළ මගේ මත්ද්‍රව්‍යය වූයේ ය. කල්ගතවෙද්දී එය මා ලෙය හා මුසු වූ රසභාවයක් වූයේ ය. 

මතට ලොල් වූවෝ ලොව අමතක කර මතම සොයා යන්නා සේ මමද ලොව පසෙක ලා සිහිනය සොයා ගියෙමි. 
එතුළ ජීවත් වීමි. 
ඒ වෙනුවෙන් ලොව හා සටන් වැදුමට පවා නොපැකිළුණෙමි.

කල්ගත වෙද්දී මට සිහිනය සමඟින්ම අවදි වීමට අවැසි විණි. 
ඒ සිහිනයක්මය' යන වග මටම අමතකව තිබිණි.

ඉදින්, මවිසින් මම ම තදින් කොනිත්තා මාව ම සිහිනයෙන් අවදි කරවා ගනු හැරුණු කොට වෙනත් විකල්පයක් මා සතුව නොතිබිණි.

එහෙයින්ම අවදි වීමි.

 ඒ මායාවී සිහිනයෙන් පියවියට
පිවිසුනා වූ මොහොත, මෙතෙක් දුටුවේ සිහිනයකැයි උඩු සිතත් යටිසිතත් අවිවාදිතවම පිළිගත් මොහොත, මා අසුරු සැණෙකින්
ඉහළ ඔසවා එසැණින්ම

පොළොවට දමා ගැසුවේ ය. 
මම වීදුරු බිතක් බඳුව කැබලි කැබලි වලට බිඳී ගියෙමි.

ඉ
නි
ක්
බි
ති

එළඹි කල තුළ කලාකරුවෙකු 

කලා කෘතියක් 
නිමවන්නා වැනි වූ සංයමයකින් , 
ඇසි පිය හෙළන සැණෙක 
ඇතිවන
හද රිදුමක ශේෂයක් 
පමණක්
ඉතුරු වන පරිද්දෙන් 
මම, බිඳී ගිය මා යළි නිමවූයෙමි.
ඇසි පිය හෙළන සැණෙක ඇතිවන හද රිදුමක ශේෂය දන්නේ මම ම පමණි.