කැලණි කන්ද නැගගෙන
විභාගෙට හතිදාන් දුවන කොට
උපේක්ෂා නුඹ,
තෙල් බැම්ම ළඟ
සිනාසීගෙන ඉන්නවා...
සමුදෙන්නෙ කොහොමද ඉතින්
මාත්,
සිනාසීගෙන
එකහුස්මෙ
විභාගෙට දුවනවා...
ආයෙමත් එන පාරෙ
තෙල් බැම්ම ළඟ තාම
නුඹ ඉන්න බව දන්නවා
ආපස්සෙ හැරී මම
තව සිනාවක් පානවා
නෙත් කෙවෙණි
සීරුවට තෙමෙනවා...
කැලණියෙන් ගොඩක් දුර
නුඹ
යන්නටම ගිය බව,
උපේක්ෂා,
මං හොඳින් දන්නවා...
නොදන්නා දහකගෙන්
සමුගන්න ගියත්
මට
උපේක්ෂා,
නුඹ බලන්නට එන්න බැරි වුණා....
"අනේ ඒකට මොකද පියූ"
නුඹ කියන බව දන්නවා
ඒත් තාමත්
මගේ හිත
මට බනිනවා....
කමක් නෑ ඉතින්
නුඹ හෙටත්
තෙල් බැම්ම ළඟ
ඉන්න බව දන්නවා
කවදාක හරි සෙනග මැද
හදිසියේ මුණගැසෙනු ඇති
හිතෙනවා...