නුඹ... මම.

          
                                         නුඹම පබඳින
                                         තේරවිල්ලක
                                         සිව්පදය මැද
                                         පටලැවී මම.

                                        ඉන් මිදෙන්නට
                                        ඉඟි නොදී මට
                                        තව තවත් පද
                                        බඳින හැටි නුඹ..

                          හදෙහි ඇවිලෙන ගිනි ගොඩක් ඇත
                          ලොවට මා දැන් මියැදුණේ වෙත
                          කකියවා යන රතු රුහිර කැට
                          පිටත උතුරන දිනක් ළඟ ඇත.

                          මගේ දුක් ගින්නෙහි වෙලීගෙන
                          තැවෙනු දැවෙනුද මියෙනු දකිනෙමි
                          යළි යළිත් පැසෙනා දුකක් ගෙන
                          නිසොල්මන් වෙමි,සැබැවි මියැදෙමි.